Kolaylik olsun diye νPi yerine νi yazalim.
Adim 1: Bir adet u∈F elemani vardir ki ν1(u)>0 ve i=2,⋯,n icin νi(u)<0 olur.
(Adim 1) Ispat: ilk olarak n=2 durumu icin inceleyelim. OP1⊄OP2 ve OP2⊄OP1 olur, cunku OPi'ler (istenen sartlar altinda) F/K fonksiyon cisminin maksimal halkalaridir. Bu durumda y1∈OP1∖OP2 ve y2∈OP2∖OP1 elemanlari vardir. Bu elemanlar icin de ν1(y1)≥0, ν2(y1)<0 ve ν1(y2)<0, ν2(y2)≥0 olur.
Simdi u=y1/y2 olarak secelim. Bu durumda ν1(u)=ν1(y1)−ν1(y2)>0 ve ν2(u)=ν2(y1)−ν2(y2)<0 olur. Tam da istendigi gbi.
n>2 durumu icin de tumevarim kullanalim. Hipotezimize gore bir adet y∈F elemani vardir ki ν1(y)>0, ν2(y)<0, ⋯, νn−1(y)<0 olur.
Eger νn(y)<0 ise zaten istedigimiz elemani elde etmis oluruz. Eger ν(y)≥0 ise: hadi diyelim boyle olsun. bu durumda n=2 durumundan dolayi ν1(z)>0 ve νn(z)<0 sartini saglayan bir z∈F elemai vardir.
Simd u=y+zr olarak tanimlayalim. Burada r≥1 (tam) sayiyisini (keskin ucgen esitligini kullanabilmek icin) her i=1,⋯,n icin r⋅ν(z)≠νi(y) olacak sekide secelim. Bu secimi gerceklestirebiliriz, cunku sinirli sayida (n tane) degerlendirme ve buna karsilik sonsuz sayida r≥1 (tam) sayisi vardir.
u∈F elemaninin degerlendirmeleri ν1(u)=min{ν1(y),r⋅ν1(y)}>0 ve i=2,⋯,n icin νi(u)=min{νi(y),r⋅νi(y)}<0 sekilnde olur. Bu da tam istedigimiz gibi.
Adim 2: Bir adet w∈Felamani vardir ki ν(w−1)>r1 ve i=2,⋯,n icin νi(w)>ri olur.
(Adim 2) Ispat: Adim 1'deki u∈F elemanini secelim ve w=(1+us)−1 olarak tanimlayalim. (s∈N sayisini yeterince buyuk secelim. Peki neye gore yeterince buyuk?). Bu durumda ν1(w−1)=ν1(−us(1+us)−1)=sν1(u)+ν1(w)=sν1(u)>r1 ve i=2,⋯,n icin νi(w)=−νi(1+us)=min{νi(1),s⋅νi(u)}=−s⋅νi(u)>r1 olur. (s∈N degerini son esitleri saglayacak sekilde buuk secmeliyiz ve secebiliriz).
Ek olarak: Yukarida ν1(w)=0 olarak islem yaptik. Bunu gormek icin min{ν1(1),s⋅ν1(u)}=0 oldugunu ya da yerleskelerin (denk geldigi) deger halkalarinin biricik maksimal ideali oldugu kullanilabilir, bu da zaten deger halkalarinin yerel halka olma ozelligi.
Adim 3: Verilen y1,⋯,yn∈F elemanlari icin bir adet z∈F elemani vardir ki i=1,⋯,n icin νi(z−y1)>ri saglanir.
(Adim 3) Ispat: Her i,j∈{1,⋯,n} icin νi(yj)>s olacak sekilde bir s∈Z sayisi secelim. (Bunun icin n2 degerlemeyi hesaplayip bunlardan daha kucuk bir sayi sececegiz, yani boyle bir s sayisini secebiliriz).
Adim 2'den dolayi oyle w1,⋯,wn∈F elemanlari vardir ki νi(wi−1)>ri−s ve i≠j icin νi(wj)>ri−s esitsizlikleri saglanir. (Burada ri yerine ri−s olmasi oyle buyuk bir olay degil, ri'ler herhangi (random) sayilar oldugundan sikinti yok).
Eger z=n∑j=1yjwj olarak secersek istedigimiz esitsizlikler saglanir: νi(z−yi)=νi(yi(wi−1)+n∑j=1,j≠iyjwj)≥min{νi(yi(wi−1)),minj≠i{νi(yiwj)}}≥r(∗)i. (*): Son esitsizlik icin vi(yi(wi−1))=ν(yi)+νi(wi−1)>s+(ri−s)>ri ve i≠j icin vi(yjwj)=ν(yj)+νi(wj)>s+(ri−s)>ri oldugunu gostermeliyiz. (ki su an gosterdik).
Artik (sonunda) teoremi ispatlayabiliriz.
Adim 3'u kullanarak i=1,⋯,n icin νi(z−xi)>ri olacak sekilde bir adet z∈F elemani secelim. Ayrica (her r∈Z degeri icin bulabilecegimizden, bariz olarak) νi(zi)=ri sartini saglayan z1,⋯,zn∈F elemanlari secelim.
Tekrar Adim 3'u kullanarak i=1,⋯,n icin νi(z′−zi)>ri sartini saglayan bir z′∈F elemani secelim. Bu durumda νi(z′)=νi((z′−zi)+zi)=min{νi(z′−zi),νi(zi)}=ri olur. x=z+z′ olarak secersek νi(x−xi)=νi((z−xi)+z′)=min{νi(z−xi),vi(z′)}=ri olur.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cikarimin ispati icin de: sonlu sayida yerleske oldugunu varsayalim, bunlari P1,⋯,Pn olarak adlandiralim. Teorem 1.3.1'den dolayi bir adet x∈F elemani icin (xi=0∈F ve ri>0∈Z) νi(x)>0 olur. Eger x∈F elemani K uzerinde cebirsel olsaydi degerlendirmelerde sifir degerini alirdi, demek ki x∈F elemani K uzerinde askin bir eleman olmali. Bu durumda Cikarim 1.1.20'den dolayi en az bir adet kutubu olmaliydi, fakat butun yerleskelerden pozitif deger aliyor. Bu da celiski verir.