Asagidakiler bu konsept hakkindaki genel bilgilerdir. Ispat icermiyor.
Riemann zeta fonksiyonu ℜ(s)>1 olmak uzere ζ(s)=∏p prime11−p−s=∞∑n=11ns olarak tanimlanir.
Riemann zeta fonksiyonu Z uzerindeki sonlu tip cebirlere de genisletilebilir. R cebiri Z uzerinde sonlu tip bir cebir olsun. M ideali R icerisinde maksimal idealdir ancak ve ande R/M kalan sinif halkasi bir cisimdir, bilinen bir teorem.
Eger R cebiri Z uzerinde sonlu tip bir cebir ise R cebirine bagli Zeta fonksiyonunu
ζR(s)=∏M11−|R/M|−s olarak tanimlariz, buradaki carpim M⊂R tarafindan uretiliyor ve s bir karmasik sayi.
Eger R=Z ise maksimal idealler p pozitif asal olmak uzere pZ formunda olur. Dolayisiyla ζZ(s)=∏p11−|Z/pZ|−s=∏p11−p−s olarak tanimlanir, buradaki carpma da pozitif asallar icin p∈Z tarafindan uretiliyor ve s bir karmasik sayi.
R=Z[t] ya da R=Fp[T] halkalarini dusunerek yeni tip zeta fonksiyonlari da bulabiliriz.
¯Fq uzerinde bir V varyetesini alalim. {#V(Fqn) | n∈Z+} kumesinin elemanlarini anlamak icin ZV/Fq(T)=exp(∞∑n=1#V(Fqn)⋅Tnn) formal kuvvet toplami ile ilgilenecegiz. Buradan d lnZV//Fq(T)d T=∞∑n=1#V(Fqn)Tn−1 oldugunu goruruz. (Bu toplam yerine Zeta fonksiyonu ile ilgileniyor olmamizin sebebi Zeta fonksiyonunun guzel bir sekilde polinom bolmesi olarak yazilabiliyor olmasidir).
¯Fq uzerinde cinsi(genus) g olan "guzel !!" bir C egrisi alalim. Bu durumda ζC/Fq(s)=∏P11−|κ(P)|−s olur, burada carpim C uzerindeki Fq noktalari tarafindan uretiliyor ve κ(P) de P noktasinin C icerisindeki artik kalan cismi olarak tanimlaniyor.
Buradan ζC/Fq(s)=ZC/Fq(q−s) esitligini elde ederiz. (Bu da Zeta fonksiyonlarinin ilskisini verir ve tarihsel olarak Riemann zeta fonksiyonu ile alakasini gormus oluruz).
F. K. Schmidt C icin Riemann-Roch teoremini ispatladi ve bir LC/Fq(T)=1+c1T+…+c2gT2g∈Z[T] polinomu icin ZC/Fq(T)=LC/Fq(T)(1−T)(1−qT) esitligini saglanacagini gosterdi.
a1,…,a2g karmasik sayilari LC/Fq polinomunun simetrigi olan (reciprocal) polinomun kokleri olsun. Bu durumda LC/Fq(T)=2g∏j=1(1−ajT) olarak yazilabilir. (Direkt koklerini degil de koklerin carpmaya gore terslerini almak islemleri daha guzellestiriyor. Ayrica simetri(reciprocal) polinom karakteristik polinoma denk geliyor. Weil de ispati karakteristik polinom uzerinden yaptmistir).
Sonlu Fq cismi uzerindeki egri C icin Riemann hipotezi her j∈{1,…,2g} |aj|=√q esitliginin saglanmasidir. Bu da 1942 yilinda André Weil tarafindan ispatlanmistir. (SAdece Eliptik egriler icin ispati yine André Weil tarafindan daha once verilmisti, daha sonra genel halini ispatladi).
C/Fq egrisinin zeta fonsiyonu ZC/Fq(T)=qg−1T2g−2ZC/Fq(1qT) fonksiyonel esitligine sahiptir.
C/Fq egrisinin L-polinomunu LC/Fq(T)=1+c1T+…+c2gT2g olarak yazalim. Ayni sekilde C/Fq egrisinin L-fonksiyonu da
LC/Fq(T)=qgT2gLC/Fq(1qT) fonksiyonel esitligine sahip olur. Bu bize c2g=qg oldugunu ve her 0≤i≤g icin c2g−i=qg−ici esitliginin saglandigini verir. Ayrica c1=#C(Fq)−(q+1) esitligi saglanir.
C/Fq egrisinin L-polinomuC[T] icerisinde su sekilde carpanlarina ayrilir: LC/Fq(T)=2g∏j=1(1−ajT) burada a1,…,a2g karmasik sayilari Q uzerinde cebirseldir vei=1,…,g icin aiag+i=q olacak sekilde siralanabilir.
ZC/Fqr(Tr)=∏ζr=1ZC/Fq(ζT) esitligine sahibiz.
Dolayisiyla Fqr uzerinde C egrisinin L-polinomu Fq uzerinde C egrisinin L-polinomundan elde edilebilir. Yani LC/Fqr(T)=2g∏j=1(1−arjT) saglanir, burada aj'ler LC/Fq polinomunun reciprocal kokleridir. Bu esitlik de bize her n≥1 icin #C(Fqn)=qn+1−2g∑i=0ani esitligini verir.
Sn=#C(Fqn)−(qn+1) olarak tanimlayalim. Bu durumda L′C/Fq(T)LC/Fq(T)=∞∑r=1Srtr−1 esitligi saglanir ve i=1,…,g icin i⋅ci=Si⋅c0+Si−1c1+…+S1⋅ci−1 esitliklerini elde ederiz.
Referanslar:
[1] Peter Roquette, The Riemann hypothesis in characteristic p, its origin and development
[2] Frans Oort, Norbert Schappachert, Early History of the Riemann Hypothesis in Positive Characteristic
[3] Henning Stichtenoth. Algebraic Function Fields and Codes. Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 2009. (Chapter 5)