Ilk olarak n=0 durumunu kontrol etmeliyiz. Dogru mu, degil mi diye? Yani f0=f2−1
esitligi saglaniyor mu?
f0=1 ve f2−1=2−1=1
oldugundan bu esitlik saglaniyor.
Daha sonra su sorunun cevabinin olumlu oldugunu gostermeliyiz: Eger bu esitlik bir
n≥0 tam sayisi icin saglaniyorsa
n+1 icin de saglanir.
Saglaniyorsa diye kabul ettigimiz nedir? Bir
n≥0 icin
f0+f2+⋯+fn=fn+2−1.
Gostermemiz gereken ise
f0+f2+⋯+fn+fn+1=fn+3−1.
O zaman gostermeye calisalim:
f0+f2+⋯+fn+fn+1=(f0+f2+⋯+fn)+fn+1
dogal olarak saglanir ve parantez icerisini tumevarim kabulumuzu uygulayabiliriz. Bu durumda
=(fn+2−1)+fn+1=(fn+1+fn+2)−1=fn+3−1
saglanir. Bu da zaten gostermek istedigimizdi...
Bu sekilde ispatimizi tumevarim ile bitirmis oluruz.