Sav;
Sınırlı bir f:[a,b]→R fonksiyonu Riemann integrallenebilirdir ancak ve yalnız ∀ϵ>0 için [a,b] aralığının öyle bir P parçalanışı vardır ki U(f;P)−L(f;P)<ϵ sağlanır.
Sav'ın ispatı:
Verilen her ϵ>0 için;
ϵ>U(f;Pϵ)−L(f;Pϵ) şartını sağlayan bir Pϵ parçalanışının olduğunu kabul edelim.Her P parçalanışı için;
♠U(f)≤U(f;P) , Yani üst toplam, üst toplamın P parçalanışlarının toplamından küçüktür.(İnfremumdan büyük)
Ve
♣L(f;P)≤L(f) , Yani alt toplam, alt toplamın P parçalanışlarının toplamından büyüktür.(Supremumdan küçük)
Olduğundan her ϵ>0 için yukardaki son 2 ifade düzenlenir birleştirilirse;
0≤U(f)−L(f)≤U(f;Pϵ)−L(f;Pϵ)<ϵ sağlanır.
0≤U(f)−L(f) eşitsizliği ∀ϵ>0 için sağlandığından;
U(f)=L(f) olur.
f fonksiyonu riemann integrallenebilirse.Bu durumda yukardaki savın ispatından, U(f)=L(f) gelir.
Verilen ∀ϵ>0 için öyle Q,R parçalanışları vardır ki;
U(f;Q)<U(f)+ϵ2veL(f)−ϵ2<L(f;R) sağlanır.
P parçalanışı Q ve R parçalanışlarının ortak inceltmesi olsun yanı P diğer 2 parçalanıştan daha ince dolayısıyla aşşağıdakiler sağlanır.
U(f;P)−L(f;P)≤U(f;Q)−L(f;R)<(U(f)+ϵ2)−(L(f)−ϵ2)=(U(f)−L(f))⏟0+ϵ=ϵ olur.
Dolayısıyla f için aşşağıdaki özellikler ve sağlanıyorsa yukarıdaki savlar doğru olur ve f için doğru oldugu bılınen yani f için riemann ıntegrallenebılınır dıyılen durumlar eger f2 için de geçerli ise ispatlanır.
−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−
1) P , Q dan daha kalın bir parçalanış ise U(f;Q)<U(f;P) ve L(f;Q)≥L(f;P) olur peki U(f2;Q)<U(f2;P) ve L(f2;Q)≥L(f2;P) olur mu?
P={I1,I2,...In} ve Q={J1,...Jm} ;1≤k≤n
Ik=bk⋃i=akJi , I'lar daha kalın
Mk=supfIk,mk=inffIk,Nl=supfJI,nl=inffJI
ak≤I≤bk olacak şekilde bir I için JI⊂Ik olur.
Kapsayan kümenin supremumu kapsanan kümenin supremumuna eşit veya büyük ve
kapsayan kümenin infremumu kapsanandan küçük veya eşit olacağından.
Mk≥NIvenI≥mk olur.
Ve
(Mk)2≥(NI)2ve(nI)2≥(mk)2 olur.
Bu durumda f'nin integrallenebilmesi dolayısıyla ;
bk∑I=akNI|JI|≤bk∑I=akMk|JI|=Mk|Ik|⇒bk∑I=ak(NI)2|JI|≤bk∑I=ak(Mk)2|JI|=(Mk)2|Ik|
Yani;
U(f;Q)=n∑k=1bk∑I=akNI|JI|≤n∑k=1Mk|Ik|=U(f;P)
Dolayısıyla yukardakinin doğruluğundan dolayı;
U(f2;Q)=n∑k=1bk∑I=ak(NI)2|JI|≤n∑k=1(Mk)2|Ik|=U(f2;P)
U(f2;Q)≤U(f2;P)
Aynı durumu alt toplamlar için yaparsak (L(x;Y))
L(f2;Q)≥L(f2;P)
◻1
−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−
2)
L(f;P)≤U(f;P)→?L(f2;P)≤U(f2;P)
f için üst toplamın parçalanışı alt toplamdan büyük ise f2 için de öyle olur.
İspat:
P={I1,...,In}
Mk=∑fIkmk=inffIk olsun.
∀k,1≤k≤n için;
mk≤Mk (sup ınf tanım gereği)
ve
L(f;P)=n∑k=1mk|Ik|≤∑Mk|Ik|=U(f;P)
olduğundan;
L(f2;P)=n∑k=1(mk)2|Ik|≤∑(Mk)2|Ik|=U(f2;P)
◻2
−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−
3)
f:[a,b]→R sınırlı olsun;
ve
f2:[a,b]→R olur.
R parçalanışı P,Q'nun ortak inceltmesi olsun (yani R hepsinden daha ince.).
O zaman şu eşitlikler geçerlidir.
L(f;P)≤L(f;R) ve U(f;R)≤U(f;Q)
Ve dolayısıyla önceki ispatlardan dolayı;
L(f2;P)≤L(f2;R) ve U(f2;R)≤U(f2;Q)
Ve önceki ispattan L(f2;R)≤U(f2;R) olduğu gösterildiğinden
L(f2;P)≤L(f2;R)≤U(f2;R)≤U(f2;Q) yazılır.Buradan da;
L(f2;P)≤U(f2;Q) ispatlanır. ◻3
−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−4)
f:[a,b]→R sınırlı olsun;
ve
f2:[a,b]→R olur.
P=i=1⋃nIi=[a,b]={I1,I2,....,In}
ve
L={L(f;P)|P∈P} ve L2={L(f2;P)|P∈P}
U={L(f;P)|P∈P} ve U2={U(f2;P)|P∈P}
Yukardaki ilk 3 ispat gereği görülüyor ki; parçalanmalar ne kadar incelirse toplamlar birbirine o kadar yaklaşıyor zaten riemann integral tanımı gereği bunlar birbirine eşit olduğu anda riemann integrallenebilinir denir.
L(f;P)≤U(f;Q) ve L(f2;P)≤U(f2;Q) durumları her ince/kalın farklı parçalanış için gerçek olduğundan;
Sup-inf tanımı gereği eşitliğin sağı için en küçük olan bir üstsınır, sol taraf için ise en büyük olan bir üstsınır bulabiliriz.
Bundan dolayı da;
L(f)=supL≤infU=U(f) ve L(f2)=supL2≤infU2=U(f2)olur ve ispat biter f2 riemann integrallenebilirmiş.