Sav;
Sınırlı bir f:[a,b]→R fonksiyonu Riemann integrallenebilirdir ancak ve yalnız ∀ϵ>0 için [a,b] aralığının öyle bir P parçalanışı vardır ki U(f;P)−L(f;P)<ϵ sağlanır.
Sav'ın ispatı:
Verilen her ϵ>0 için;
ϵ>U(f;Pϵ)−L(f;Pϵ) şartını sağlayan bir Pϵ parçalanışının olduğunu kabul edelim.Her P parçalanışı için;
♠U(f)≤U(f;P) , Yani üst toplam, üst toplamın P parçalanışlarının toplamından küçüktür.(İnfremumdan büyük)
Ve
♣L(f;P)≤L(f) , Yani alt toplam, alt toplamın P parçalanışlarının toplamından büyüktür.(Supremumdan küçük)
Olduğundan her ϵ>0 için yukardaki son 2 ifade düzenlenir birleştirilirse;
0≤U(f)−L(f)≤U(f;Pϵ)−L(f;Pϵ)<ϵ sağlanır.
0≤U(f)−L(f) eşitsizliği ∀ϵ>0 için sağlandığından;
U(f)=L(f) olur.
f fonksiyonu riemann integrallenebilirse.Bu durumda yukardaki savın ispatından, U(f)=L(f) gelir.
Verilen ∀ϵ>0 için öyle Q,R parçalanışları vardır ki;
U(f;Q)<U(f)+ϵ2veL(f)−ϵ2<L(f;R) sağlanır.
P parçalanışı Q ve R parçalanışlarının ortak inceltmesi olsun yanı P diğer 2 parçalanıştan daha ince dolayısıyla aşşağıdakiler sağlanır.
U(f;P)−L(f;P)≤U(f;Q)−L(f;R)<(U(f)+ϵ2)−(L(f)−ϵ2)=(U(f)−L(f))⏟0+ϵ=ϵ olur.
Dolayısıyla f için aşşağıdaki özellikler ve sağlanıyorsa yukarıdaki savlar doğru olur ve f için doğru oldugu bılınen yani f için riemann ıntegrallenebılınır dıyılen durumlar eger f2 için de geçerli ise ispatlanır.
−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−−
1) P , Q dan daha kalın bir parçalanış ise U(f;Q)<U(f;P) ve L(f;Q)≥L(f;P) olur peki U(f2;Q)<U(f2;P) ve L(f2;Q)≥L(f2;P) olur mu?
P={I1,I2,...In} ve Q={J1,...Jm} ;1≤k≤n
Ik=bk⋃i=akJi , I'lar daha kalın
Mk=sup
a_k\le I \le b_k olacak şekilde bir I için J_I\subset I_k olur.
Kapsayan kümenin supremumu kapsanan kümenin supremumuna eşit veya büyük ve
kapsayan kümenin infremumu kapsanandan küçük veya eşit olacağından.
M_k\ge N_I\quad ve\quad n_I\ge m_k olur.
Ve
(M_k)^2\ge (N_I)^2\quad ve\quad (n_I)^2\ge (m_k)^2 olur.
Bu durumda f'nin integrallenebilmesi dolayısıyla ;
\displaystyle\sum_{I=a_k}^{b_k} N_I|J_I| \le \displaystyle\sum_{I=a_k}^{b_k} M_k|J_I|=M_k|I_k|\quad\Rightarrow \quad \displaystyle\sum_{I=a_k}^{b_k} (N_I)^2 |J_I| \le \displaystyle\sum_{I=a_k}^{b_k} (M_k)^2|J_I|=(M_k)^2|I_k|
Yani;
U(f;Q)=\displaystyle\sum_{k=1}^n\sum_{I=a_k}^{b_k}N_I|J_I|\le\displaystyle\sum_{k=1}^{n}M_k|I_k|=U(f;P)
Dolayısıyla yukardakinin doğruluğundan dolayı;
U(f^2;Q)=\displaystyle\sum_{k=1}^n\sum_{I=a_k}^{b_k}(N_I)^2|J_I|\le\displaystyle\sum_{k=1}^{n}(M_k)^2|I_k|=U(f^2;P)
\boxed{U(f^2;Q)\le U(f^2;P)}
Aynı durumu alt toplamlar için yaparsak (L(x;Y))
\boxed{L(f^2;Q)\ge L(f^2;P)}
\Box 1
-----------------------------
2)
\boxed{L(f;P)\le U(f;P)\quad \to^? \quad L(f^2;P)\le U(f^2;P)}
f için üst toplamın parçalanışı alt toplamdan büyük ise f^2 için de öyle olur.
İspat:
P=\{I_1,...,I_n\}
M_k=\sum f_{I_k}\quad m_k=\inf f_{I_k} olsun.
\forall k,\quad 1\le k \le n için;
m_k\le M_k (sup ınf tanım gereği)
ve
\boxed{\boxed{L(f;P)=\displaystyle\sum_{k=1}^n m_k|I_k|\le\displaystyle\sum M_k|I_k|=U(f;P)}}
olduğundan;
\boxed{\boxed{L(f^2;P)=\displaystyle\sum_{k=1}^n (m_k)^2|I_k|\le\displaystyle\sum (M_k)^2|I_k|=U(f^2;P)}}
\Box 2
-----------------------------
3)
f:[a,b]\to \mathbb R sınırlı olsun;
ve
f^2:[a,b]\to \mathbb R olur.
R parçalanışı P,Q'nun ortak inceltmesi olsun (yani R hepsinden daha ince.).
O zaman şu eşitlikler geçerlidir.
L(f;P)\le L(f;R) ve U(f;R)\le U(f;Q)
Ve dolayısıyla önceki ispatlardan dolayı;
L(f^2;P)\le L(f^2;R) ve U(f^2;R)\le U(f^2;Q)
Ve önceki ispattan L(f^2;R)\le U(f^2;R) olduğu gösterildiğinden
L(f^2;P)\le L(f^2;R)\le U(f^2;R)\le U(f^2;Q) yazılır.Buradan da;
\boxed{\boxed{L(f^2;P)\le U(f^2;Q) }} ispatlanır. \Box 3
-----------------------------4)
f:[a,b]\to \mathbb R sınırlı olsun;
ve
f^2:[a,b]\to \mathbb R olur.
\mathcal{P}=\displaystyle\bigcup_{n}^{i=1}I_i=[a,b]=\{I_1,I_2,....,I_n\}
ve
\mathcal{L}=\{L(f;P) | P\in\mathcal P \} ve \mathcal{L^2}=\{L(f^2;P) | P\in\mathcal P \}
\mathcal{U}=\{L(f;P) | P\in\mathcal P \} ve \mathcal{U^2}=\{U(f^2;P) | P\in\mathcal P \}
Yukardaki ilk 3 ispat gereği görülüyor ki; parçalanmalar ne kadar incelirse toplamlar birbirine o kadar yaklaşıyor zaten riemann integral tanımı gereği bunlar birbirine eşit olduğu anda riemann integrallenebilinir denir.
L(f;P)\le U(f;Q) ve L(f^2;P)\le U(f^2;Q) durumları her ince/kalın farklı parçalanış için gerçek olduğundan;
Sup-inf tanımı gereği eşitliğin sağı için en küçük olan bir üstsınır, sol taraf için ise en büyük olan bir üstsınır bulabiliriz.
Bundan dolayı da;
L(f)=\sup \mathcal L\le \inf \mathcal U=U(f) ve \boxed{L(f^2)=\sup \mathcal {L^2}\le \inf \mathcal {U^2}=U(f^2)}olur ve ispat biter f^2 riemann integrallenebilirmiş.