k, üzerinde çalıştığın cisim olsun. P_n(k), derecesi en fazla n olan polinomların uzayı olsun. Bu notasyonlarla x-2 ile çarpmak, P_1(k)'den P_2(k)'ye doğrusal bir fonksiyon tanımlar. Bu doğrusal fonksiyonu f ile gösterelim.
\{1,x\}, P_1(k) için bir taban oluşturur. Dolayısıyla, f'nin görüntü kümesi range(f) = span\{f(1), f(x)\} = span\{x-2, x^2-2x\}
olur. Bu iki polinom birbirinin katı olmadığı için, lineer bağımsızdırlar. Buradan birkaç sonuç çıkar.
1) f fonksiyonunun görüntü kümesi iki boyutludur.
2) Dolayısıyla gerçekten de x^2 - ax + 6 polinomunda a'yı bilmemize gerek yok.
3) Rank-nullity teoremini kullanarak, f'in birebir olduğunu görebiliriz. Dolayısıyla, çözüm varsa bir tane olmalıdır.
4) p = x-3 bir çözüm veriyor. Dolayısıyla p = x-3 tek çözüm olmalı.
5) Eğer x-3'ün bir çözüm olduğunu göremeseydik şöyle bulabilirdik:
x^2 - ax + 6 = A(x-2) + B(x^2 - 2x) = Bx^2 + (A - 2B) x -2A
Katsayılara bakarak B = 1, A= -3 olduğunu kolaylıkla görebiliriz. Dolayısıyla
x^2 - ax + 6 = A(x-2) + B(x^2 - 2x) \\= A f(1) + B f(x) = f(A + Bx) = (x-2)(A+Bx) \\= (x-2)(-3 + x)
6) Aslında ben çok uzattım. Tek yapman gereken x-2 ile çarpmanın birebir olduğunu iddia etmek. Bu da k[x]'in bir tamlık bölgesi olmasıyla açıklanabilir. Ya da daha da basit bir yolla. Ama aslında bunlar hep lineer cebirle de halledilebiliyor.